Anne Oldum

En Kıymetlim, Canım Kızım İpek Ece'M

Dünya güzeli kızım çok aceleci, 27 Mayıs Pazar günü Mehmetle yaptığımız ufak bir alış veriş sırasında "doğuma hazırlık" sancıları diye önemsemediğim bir kaç sancının ardından, ferahlamak için sahile indik. Şezlong tipi sandalyemizi sahile atıp biraz gevşemeye çalıştık. Hala çok iyi hissetmiyordum, çok açtım ve eve dönüp mücver partisi verdik.

Mücver de iyi hissettirmedi, saat 20:00 ben mışıl mışıl uykudayım. Saat 2:00, o da ne ? Bi tekme, ve doğum başlıyor. Saat 08:00 sancılar devam ediyor, Mehmetle sancı odasında el ele geçen uykusuz bir geceden sonra doktorum Burcu geliyor... Açılma sadece 1 cm. Suni sancıya karar veriliyor, saat 15:00, açılma yok. Pes ediyorum. 16:30 'da epidural sezeryan'a karar veriliyor. Saat başı yapılan muayenelerden sonra bende bir gelişme yok.
Sonunda soğuk ameliyathanedeyim, soğuktan ve heyecandan titriyorum.Başımda 7-8 kişi, ses yok, konuşmadan anlaşıyorlar. Kordon kanımız da alınıp, saklanacak. Kızım sesi geliyor... O da ne "çoook küüçüüük ", 2250 gr.
Mis kokulumu yanağıma değdiriyorlar, huzur buluyorum, biraz olsun...Allahın en büyük mucizesine aracı olabilmek, dünyanın en güzel duygusu. Ve her zaman ziyaretlerde gördüğümüz süslü yataklar, dantelli beşiklerin arka yüzünde olanlar yaşanmaya başlıyor :)
Artık yeni doğum yapmış olan canım arkadaşlarım Özge ve Özgülü, Özlem'i çoook daha iyi anlıyorum. Hepinizi öpüyorum, tatlı anneler...