Doğumgünlerime çok önem vermiyordum uzun zamandır. Uzun zamandır gereksiz görüyordum kutlamaları ama bu sefer farklı. Özellikle bugün farklı. Bugün kutluyorum doğumgünümü. Kendi kendime en coşkulu şekilde içimde.
Z raporunun güzel sonuçları çok;
Hatalarımı sevmeyi öğreniyorum. Kendimi bağışlıyorum, hiç ama hiç yargılamıyorum. Kendimi ve hayatım üzerine etkisi olmuş herkesi bağışlıyorum. Hafifledim.
Keşkelerim yok değil var ama hayıflanmıyorum.
Yaşım 30, sevdiklerim, sağlığım, en önemlisi yaşam kaynağım kızım var, bir miktar gezmiş tozmuşluğum var, iyi kötü mürekkep yalamışlığım var, iyi derecede İngilizce bilmişliğim, orta derecede genel kültürüm var. Kendimi seviyorum. İşte kendime en büyük hediyem bu. Ve kimsenin takdirini, kutlamasını beklemeyen, yalnızlığı tercih etmeyen ama yalnız da yapabilen biriyim. (biriyimDİR UMARIM :)
Z raporunun kötü sonucu ise zamanında yaşamadığım ve arka bahçemde gizli küçük aykırılıkların küçük bir köşede pısmış şekilde baskı altında beklemeleri.
Z raporunun dünden bugüne değişmeyen sonucu ise; halen sesli düşünecek ve paylaşacak kadar deli olmam.
70. yaşları görmek dileğiyle. Yaşamalıyım çünkü yolun sonunu merak ediyorum.
Herkese Sevgiler
