İpek 4 yaşındayken başladığı Büyükşehir Anaokuluna değil de İlkokula da devam etmesini planladığımız Bahçeşehir Kolejine gidiyor. Devlet okulu, özel okul sorgularını uzunca süre yaptık. Türkiyenin eğitim sistemindeki düzensizlik ve devlet okullarının sınıflarının kalabalık olmasından dolayı şehrin biraz dışında güzel sosyal imkanları olan, mütevazi bir okul seçtik. Devlet okuluna gitseydi okullar yarım gün olduğu için yine bir bakıcı teyze bulmamız ve ona bir bütçe ayırmamız gerekecekti. Geçtiğimiz yıl olduğu gibi okula kendimiz götüremiyoruz, mesafeden dolayı mecburen servise biniyor.
Sabah onu servise bindirmek ve akşam işyerime gelmesi benim için de çok güzel bir deneyim oldu. Sabah işe biraz gecikiyorum her zamanki gibi ama olsun. O kadar toleransı hakedecek vefada bir çalışan olduğumu düşünüyorum. Bu esneklik benim için paradan ve kıdemden çok daha önemli. O 15 dakikanın huzuru tüm gün motive olmamı sağlayabilir. Akşam 17:30 gibi Telekoma geliyor İpek. Onunla okul çıkışı görüşebilmek, ilk kavuşma heyecanı çok güzel. Daha evvel bunu Gülşen abla ile yaşıyorlardı. Servisten indiği andaki ilk heyecanla yaptığımız sohbet çok değerli. Bazı akşamlar iş çıkışı onunla Zamora dondurmacısına gidip salep içiyoruz. Muhabbet daha bi güzel oluyor. Birimiz okul birimiz iş yorgunluğu atıyoruz. Onu servisten aldığım anlar gerçekten de günün tüm yorgunluğumu atmamı sağlıyor.
Tamam ...itiraf edeyim bazen çok uzun süren ve tekrar eden sorulara cevap vermekten yoruluyorum. Git gide daha az konuşan biri haline geliyorum sanırım.
Burdan bir ilk okul günü fotoğrafı yayınlamam lazım sanırım.
No comments:
Post a Comment