Her birey ve deneyimleri öylesine biricik ki, her deneyim tam da olması gerektiği gibi aslında. Tesadüf yok, hayatın matematiği var. Hayat en zayıf noktamızı bize buldurup, acımızı yaşatıp üzerinde ödev gibi çalışarak tekamüle hizmet etmemizi istiyor. Yeter ki çok zeki yaratıklar olan bizler kendi kendimizi manipüle etmeyelim. Ne kendimize acıyalım, ne başkalarını suçlayalım, ne de kendimize gaddar davranalım. Neyse deneyimden çıkarmamız gereken ders, onu bulalım ve ona acısıyla tatlısıyla sahip çıkalım. Bu analizi yaparken kendimize davranış şeklimiz, kendi çocuğumuza davranacağımız gibi olmalı. İşte bu yüzden ki bir evlat sahibi olmak insanı kendi içinde de uçsuz bucaksız bir yolculuğa çıkarıyor. Makro düzeyde dışarda nasıl büyük bir evren varsa, içimizde de aynı şekilde uçsuz bucaksız bir evren var. Hayata geliş amacımız da bu dengeyi sağlamak. Ruh ve bedenimizi dengede tuttuğumuzda salgılanan kimyasalların tümüne dönüşmek olacak belki de ölüm. Hiç bir şey yoktan var olup, vardan yok olmadığına göre. Ölüm bir form değişimidir sadece. Hayat da dengemizi bulmak için çabalama hali...
Sende sen yoksun aslında, sendeki Allah'tır bilesin. (Azra Kohen)
Belki de hepimiz doğduğumuz andaki evrenin bedenlenmiş haliyiz. Bknz: (Holografik Evren: Michael Talbot)
Not: Yazılan her yazıda olduğu gibi birçok kişiyle yapılan sohbet, deneyim ve yazıdan etkilenerek kendime çıkardığım notlardır.
No comments:
Post a Comment